Het leven van Lucky van Boxtel (46)* nam in 2013 een dramatische wending. Ze vluchtte met haar zoontje (toen drie jaar) weg uit haar woonplaats om veilig te zijn voor haar partner. Ze kwam in Sittard terecht waar ze haar intrek nam in een blijf-van-mijn-lijfhuis. Na een jaar verhuisde ze naar Amersfoort waar ze enkele jaren tijd nodig had om weer te herstellen. Inmiddels is ze op het punt aangekomen dat ze weer aan de slag wil. De hulp van een jobmaatje is daarbij zeer welkom.
‘Na mijn studie kunstgeschiedenis werd ik gids en eventmanager. Dat deed ik met heel veel plezier. Dat regelen, organiseren en contacten onderhouden met mensen bevalt me erg goed. Dat werk moest ik van de ene op de andere dag uit mijn handen laten vallen toen ik vluchtte. Ik was dakloos, kwam met twee tassen en mijn zoontje bij de crisisopvang terecht. Daar ben ik heel goed opgevangen, net als een jaar later bij de gemeente Amersfoort. Ik kreeg echt de tijd om mezelf weer te vinden. Maar de wereld is hard: waarom ben je nu nog niet aan het werk? hoorde ik dan. Ik deed inmiddels wel weer van alles: vrijwilligerswerk en losse opdrachten maar na anderhalf jaar solliciteren lukte het me nog niet om meer vastigheid te vinden. Als je in de bijstand zit, wordt er wel wat van je verwacht. En terecht’
Ervaring delen
Via trajectbegeleiders van de gemeente Amersfoort kwam Lucky bij ReconnAct terecht. ‘Dat is een prachtig netwerk van mensen die hun levens- en werkervaring willen delen. Mijn eerste gesprek met Marian Connotte vond plaats bij IKEA in Amersfoort. Gratis koffie en mijn zoontje zat in de ballenbak. Ideaal! Het was een heel gelijkwaardig en natuurlijk gesprek. Vertellen over de “knak” in mijn leven werkte helend. Marian koppelde mij aan jobmaatje René van der Niet, die eerst de tijd nam om samen met mij mijn cv op te poetsen. Hij praat niet op me in, hij praat mét me. We voerden zo om de veertien dagen een gesprek. Samen met René bereid ik sollicitatiegesprekken voor, hij is jurist en leert me voor mezelf te pleiten. Ik ben nu op het punt aangekomen dat ik kennis wil doorgeven.’
Commercieel
Eigenlijk is Lucky niet echt werkloos geweest. Tijdens haar crisisopvang richtte ze al een vrijwilligerssteunpunt op, schreef ze teksten voor flyers, gaf ze rondleidingen in het blijf-van-mijn-lijfhuis en werkte ze (onbetaald) voor D66. ‘Ik kan mezelf goed presenteren, ik kan ontzorgen, ben een goede gastvrouw. Ook ben ik commercieel, ik zie kansen, kan goed netwerken, spreek vijf talen en ben erg goed in sales. Dat ik dit zo allemaal vlot kan noemen, heb ik aan René te danken. Hij heeft me geleerd dit paraat te hebben. Ik spreek hem inmiddels niet meer zo vaak, maar het feit dat hij er is, dat is heel fijn. Als ik over een tijdje een baan heb en uit de schuldsanering ben, wil ik misschien zelf ook wel jobmaatje worden.’
NAWOORD: enige weken na dit interview heeft Lucky laten weten dat ze is aangenomen en nu een baan heeft. Dolblij is ze en wij feliciteren haar! Binnenkort een nieuw jobmaatje 🙂
(* pseudoniem)